De wetgever beschermt reeds lange tijd consumenten tegen de ‘macht’ van bedrijven door bijvoorbeeld een heel aantal bedingen in B2C-contracten te verbieden. Thans is de wetgever ook van oordeel dat in B2B-verhoudingen er ook vaak een onevenwicht bestaat tussen verschillende ondernemingen die met elkaar wensen te contracteren. Daarom besloot de wetgever om ook onderneming een bepaalde bescherming te bieden.

Sinds 1 januari 2008 heeft de ‘in-het-gelijke-gestelde partij’ het recht om het ereloon en kosten van zijn advocaat te laten vergoeden door de ‘verliezende partij’. Deze de zogenaamde ‘verhaalbaarheid van de erelonen’ wordt bepaald door artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek en is beter gekend als de ‘rechtsplegingsvergoeding’ (RPV).

De bedoeling van de IOS-procedure is het ontlasten van de rechtbanken met betrekking tot het grote aantal vorderingen aangaande onbetwiste schulden. Op deze manier kan een schuldeiser een uitvoerbare titel bekomen zonder eerst langs te rechtbank te moeten passeren.